Piasek wpada ci w oczy.Przecierasz je i idziesz dalej.Widzisz tylko jedno.Masy piasku,niezmienny krajobraz i      wydmy spotykające się z niebem na horyzoncie.Co chwila się potykasz, a twoje usta są suche jak stary pergamin.Obraz rozmywa się pod wpływem ciepła, tak że widzisz coraz mniej.Zastanawiasz się jak coś takiego może się znajdować obok pięknego zielonego lasu.Zaczynasz żałować że tu jesteś.Nikogo tu niema i nikt ci nie pomoże.Jesteś zdany tylko na siebie...